Exile in the Ottoman Empire : A Paradigm of Arwad/ the classical Aradus or Ruad Island* (The 18th Century)

Sürgün olgusu Osmanlı Devleti’nin kuruluş yıllarından itibaren önemli bir yer tutmaktadır. Başlangıçta daha çok iskân amaçlı sürgünler gerçekleştirilirken sonraki yıllarda sürgün uygulamalarında cezalandırma amacı ön plana çıkmıştır. Devleti bu yöntemiyle kamu güvenliğini sağlamayı, iktisadi ve sosyal hayatı verimli hale getirmeyi amaçlamıştır. yöntemi özellikle 18. yüzyıldan sık kullanılan ceza türü olarak göze çarpmaktadır. Devlet sürgünleri çeşitli adalara yapmaktaydı. Arvad Adası, Midilli, Limni Bozcaada bölgelerinden bazılarını oluşturmaktadır. Suçluların edilmelerinin sebepleri arasında adaların etrafının dört tarafının denizlerle çevrili olması kaçış ihtimalini biraz azaltmaktadır. Çeşitli suçlardan dolayı Suriye’nin yerleşim yeri tek adası Adası’na edilen kişi veya kişiler kalebend ya da cezirebend gibi cezalara çarptırılıyordu. edilenlerin talep şikâyetlerini cezaya çarptırıldıkları andan dikkate almış bazen genel aflarla de mazeretler üzerine salıverilmelerine imkân tanımıştır.